| | | | | | |
| |
خونخواره راهی می‌روم تا خود به پایان کی رسد |
|
پایی که این ره سر کند دیگر به دامان کی رسد |
|
| |
سهل است کار پای من گو در طلب فرسوده شو |
|
این سر که من می‌بینمش لیکن به سامان کی رسد |
|
| |
گر چه توانی چاره‌ام سهل است گو دردم بکش |
|
نتوان نهادن بدعتی عاشق به درمان کی رسد |
|
| |
جانی که پرسیدی از و کرده وداع کالبد |
|
بر لب ستاده منتظر تا از تو فرمان کی رسد |
|
| |
داور دلم در تربیت شاخی برش نادیده کس |
|
تا چون گلی زو بشکفد یا میوه‌ی آن کی رسد |
|
| |
نازم مشام شوق را ورنه صبا گر بگذرد |
|
در مصر بر پیراهنی بویش به کنعان کی رسد |
|
| |
موری بجد بندد میان بزم سلیمان جا کند |
|
تو سعی کن وحشی مگو کاین جان به جانان کی رسد |
|
