وحشی بافقی (غزلیات)/خوشا در پای او مردن خدایا بخت آنم ده
ظاهر
خوشا در پای او مردن خدایا بخت آنم ده | نشان اینچنین بختی کجا یابم نشانم ده | |||||
نثاری خواهم ای جان آفرین شایستهی پایش | پر از نقد وفا و مهر یک گنجینهی جانم ده | |||||
سخن بسیار و فرصت کم خدایا وصل چون دادی | نمیبخشی اگر طول زمان طی لسانم ده | |||||
سگ خواری کش عشقم به گردن طوق خرسندی | اگر خوان امیدی گستری یک استخوانم ده | |||||
من و آزردگی از عشق و عشق چون تویی حاشا | گرت باور نمیداری به دست امتحانم ده | |||||
من آن خمخانه پردازم که بدمستی نمیدانم | الا ای ساقی دوران می از رطل گرانم ده | |||||
یکی طومار در دست و در او احوال من وحشی | اگر فرصت شود گاهی به یار نکته دانم ده |