وحشی بافقی (غزلیات)/خرم دل آن کس که ز بستان تو آید

by وحشی بافقی

	خرم دل آن کس که ز بستان تو آید			گل در بغل از گشت گلستان تو آید
	ما با لب تفسیده ره بادیه رفتیم			خوش آنکه ز سرچشمه‌ی حیوان تو آید
	خوش می‌گذری غنچه گشای چمن کیست			این باد که از جنبش دامان تو آید
	بر مائده‌ی خلد خورانم همه خونم			رشک مگسی کان ز سر خوان تو آید
	گو ماتم خود دار و به نظاره قدم نه			آنکس که به راه سر میدان تو آید
	سر لشکر هر فتنه که آید پی جانی			تازان ز ره عرصه‌ی جولان تو آید
	وحشی مرض عشق کشد چاره گران را			بیچاره طبیبی که به درمان تو آید