وحشی بافقی (غزلیات)/تا قسمتم ز میکده‌ی آرزوی کیست

by وحشی بافقی

	تا قسمتم ز میکده‌ی آرزوی کیست			رطل میی که مست شوم ، در سبوی کیست
	تیغی که زخم ناز به قدر جگر خورم			تا در میان غمزه‌ی بیداد جوی کیست
	بیخی که بردمد گل عیشم ز شاخ او			از گلشن که رسته و آبش ز جوی کیست
	داغی که روغنم بچکاند ز استخوان			با آتش زبانه کش شمع روی کیست
	پای طلب که در رهش الماس گرد شوند			تقدیر سودنش به تک و پوی کوی کیست
	دل را کمند شوق که خواهد گلو فشرد			آن پیچ و تاب تعبیه در تار موی کیست
	وحشی علاج این دل و طبع فسرده حال			شغل مزاج گرم که و کار خوی کیست