ملک الشعرا بهار (قصاید)/رسید موکب نوروز و چشم فتنه غنود

by ملک الشعرا بهار

	رسید موکب نوروز و چشم فتنه غنود			درود باد بر این موکب خجسته، درود
	به کتف دشت یکی جوشنی است مینا رنگ			به فرق کوه یکی مغفری است سیم اندرود
	سپهر گوهر بارد همی به مینا درع			سحاب لل پاشد همی به سیمین خود
	شکسته تاج مرصع به شاخک بادام			گسسته عقد گهر بر ستاک شفتالود
	به طرف مرز بر آن لاله‌های نشکفته			چنان بود که سر نیزه‌های خون‌آلود
	به روی آب نگه کن که از تطاول باد			چنان بود که گه مسکنت جبین یهود
	صنیع آزر بینی و حجت زردشت			گواه موسی یابی و معجز داوود
	به هرکه درنگری، شادیی پزد در دل			به هرچه برگذری، اندهی کند بدرود
	یکی است شاد به سیم و یکی است شاد به زر			یکی است شاد به چنگ و یکی است شاد به رود
	همه به چیزی شادند و خرم‌اند و لیک			مرا به خرمی ملک شاد باید بود