| | | | | | |
| |
بیا تا جهان را به هم برزنیم |
|
بدین خار و خس آتش اندر زنیم |
|
| |
بجز شک نیفزود از این درس و بحث |
|
همان به که آتش به دفتر زنیم |
|
| |
ره هفت دوزخ به پی بسپریم |
|
صف هشت جنت به هم برزنیم |
|
| |
زمان و مکان را قلم درکشیم |
|
قدم بر سر چرخ و اختر زنیم |
|
| |
از این ظلمت بی‌کران بگذریم |
|
در انوار بی‌انتها پر زنیم |
|
| |
مگر وارهیم از غم نیک و بد |
|
وز این خشک و تر خیمه برتر زنیم |
|
| |
چو بادام از این پوستهای زمخت |
|
برآییم و خود را به شکر زنیم |
|
| |
درآییم از این در به نیروی عشق |
|
چرا روز و شب حلقه بر در زنیم؟ |
|
| |
از این طرز بیهوده یکسو شویم |
|
به آیین نو نقش دیگر زنیم |
|
| |
قدم بر بساط مجدد نهیم |
|
قلم بر رسوم مقرر زنیم |
|
| |
ز زندان تقلید بیرون جهیم |
|
به شریان عادات نشتر زنیم |
|
| |
از این بی‌بها علم و بی‌مایه خلق |
|
برآییم و با دوست ساغر زنیم |
|
