ملک الشعرا بهار (قصاید)/از من گرفت گیتی یارم را

by ملک الشعرا بهار

	از من گرفت گیتی یارم را			وز چنگ من ربود نگارم را
	ویرانه ساخت یکسره کاخم را			آشفته کرد یکسره کارم را
	ز اشک روان و خاک به سر کردن			در پیش دیده کند مزارم را
	یک سو سرشک و یک‌سو داغ دل			پر باغ لاله ساخت کنارم را
	گر باغ لاله داد به من، پس چون			از من گرفت لاله عذارم را؟
	در خاک کرد عشق و شبابم را			بر باد داد صبر و قرارم را
	بر گور مرده ریخت شرابم را			در کام سگ فکند شکارم را
	جام می‌ام فکند ز کف و آن گاه			اندر سرم شکست خمارم را
	بس زار ناله کردم و پاسخ داد			با زهر خند، ناله‌ی زارم را
	گفتم بهار عشق دمید اما			گیتی خزان نمود بهارم را
	گیتی گنه نکرد و گنه دل کرد			کاین گونه کرد سنگین بارم را
	باری، بر آن سرم که از این سینه			بیرون کنم دل بزه‌کارم را