ملک الشعرا بهار (غزلیات)/شمعیم و دلی مشعله‌افروز و دگر هیچ

by ملک الشعرا بهار

	شمعیم و دلی مشعله‌افروز و دگر هیچ			شب تا به سحر گریه‌ی جانسوز و دگر هیچ
	افسانه بود معنی دیدار، که دادند			در پرده یکی وعده‌ی مرموز و دگر هیچ
	خواهی که شوی باخبر از کشف و کرامات			مردانگی و عشق بیاموز و دگر هیچ
	زین قوم چه خواهی؟ که بهین پیشه‌ورانش			گهواره‌تراش‌اند و کفن‌دوز و دگر هیچ
	زین مدرسه هرگز مطلب علم که اینجاست			لوحی سیه و چند بدآموز و دگر هیچ
	خواهد بدل عمر، بهار از همه گیتی			دیدار رخ یار دل‌افروز و دگر هیچ