محتشم کاشانی (قطعات)/گل گلشن لطف عبدالغنی
| گل گلشن لطف عبدالغنی | که بادش بهشت معلی نصیب | |||||
| به غربت فتاد و شراب اجل | شد از جام دورش همان جا نصیب | |||||
| ولی چون پس از اربعینی شدش | چنین منزلی راحت‌افزا نصیب | |||||
| خرد فکر تاریخ وی کرد و گفت | چه جای مبارک شد او را نصیب | |||||
| گل گلشن لطف عبدالغنی | که بادش بهشت معلی نصیب | |||||
| به غربت فتاد و شراب اجل | شد از جام دورش همان جا نصیب | |||||
| ولی چون پس از اربعینی شدش | چنین منزلی راحت‌افزا نصیب | |||||
| خرد فکر تاریخ وی کرد و گفت | چه جای مبارک شد او را نصیب | |||||