| | | | | | |
| |
ای فلک حشمت که در دکان نظم محتشم |
|
به ز مدح مشتری گیر تو یک پرگاله نیست |
|
| |
وان عروسان را که در عقد تو می‌آرد به نظم |
|
هیچ یک را احتیاج صنعت دلاله نیست |
|
| |
نطقش از شیرینی در ثنایت می‌نهد |
|
بر سر هم آن قدر شکر که در بنگاله نیست |
|
| |
با دگر اشعار کز پی می‌رسد این قطعه هست |
|
کاغذی باوی که کوتاهیش در دنباله نیست |
|
| |
آن قدر در کز ثنایت دردل ذخار اوست |
|
بر گل صد برگ سوری صد یک آن ژاله نیست |
|
| |
ابر طبعش بس که حالا مستعد بارش است |
|
هیچ ماهی بر سپهر فکرتش بی‌هاله نیست |
|
| |
او چو در جولان گه صد ساله‌ی مدحت پا نهاد |
|
وین سخن بی‌اصل مثل شعله‌ی جواله نیست |
|
| |
وجه انعامش که مرقوم است و مجری در برات |
|
همچو احسان دگر یاران چرا هر ساله نیست |
|
