محتشم کاشانی (قطعات)/آن خداوند محتشم چاکر
| آن خداوند محتشم چاکر | که فزونست حشمتش ز جهان | |||||
| دی برسم عیادتم از خاک | برگرفت آن نهایت احسان | |||||
| چون تو را دیدن عرق ز عرق | سوز بیمار راست شعله نشان | |||||
| لطف دیگر علاوه این ساخت | از کف زر نثار سیم افشان | |||||
| که به حکمت در انجمن سازد | غرق دریای انفعالم از آن | |||||
| من که چون خسته عرق کرده | یافت در دم به یک نفس درمان | |||||
| عذر آن شهریار اگر خواهم | که بخواهم به کلک یا به زبان | |||||
| بایدم ساخت دایم الحرکت | هر دو را تا به انقراض زمان | |||||