محتشم کاشانی (غزلیات)/گل چهرهای که مرغ دلم صید دام اوست
ظاهر
گل چهرهای که مرغ دلم صید دام اوست | زلفش بنفشهایست که سنبل غلام اوست | |||||
همسایهام شده مه نو آن که ماه نو | فرسوده خشتی از لب دیوار و بام اوست | |||||
صیت سبک عیاری من در جهان فکند | سنگین دلی که سکهی تمکین به نام اوست | |||||
در مرده جنبش آید اگر خیزد از زمین | آن فتنه زمان که قیامت قیام اوست | |||||
هرچند نیست کار دل من به کام من | من خوش دلم به اینکه دل من به کام اوست | |||||
برتافته است مدعیم دست اختیار | از بس که بازویش قوی از اهتمام اوست | |||||
محروم نیست از شکرستان او کسی | جز محتشم که طوطی شیرین کلام اوست |