محتشم کاشانی (غزلیات)/گر شود ریش درون رخنه گر بیرونم
| گر شود ریش درون رخنه گر بیرونم | بنمایم به تو کز داغ نهانت چونم | |||||
| هرچه دارم من مهجور ز عشقت بادا | روزی غیر به غیر از غم روز افزونم | |||||
| وصلت ار خاصه‌ی عاشق نبود روز جزا | لیلی از شوق زند نعره که من مجنونم | |||||
| خونم آمیخته با مهر غیوری که اگر | بیند این واقعه در خواب بریزد خونم | |||||
| دی به دشنام گذشت از من و امروز به خشم | از بدآموزی امروز بسی ممنونم | |||||
| نامه‌ای خواند و درید آن مه پرکار و برفت | دل به صد راز نهان ماندن آن مضمونم | |||||
| محتشم در سخن این خسرویم بس که شده | خلعت آن قد موزون سخن موزونم | |||||