| | | | | | |
| |
گرچه قرب درگهت حدمن مهجور نیست |
|
گر به لطفم گه گهی نزدیک خوانی دور نیست |
|
| |
شمع مجلس در شب وصل تو سوزد من ز هجر |
|
چون نسوزم کاین سعادت یک شبم مقدور نیست |
|
| |
با تو نزدیکان نمیگویند درد دوریم |
|
آری آری تندرستان را غم رنجور نیست |
|
| |
حور میگفتم تو را خواندی سگ کوی خودم |
|
سهو کردم جان من این مردمی در حور نیست |
|
| |
این که میسازیم بر خوان غمت با تلخ و شور |
|
جز گناه طالع ناساز و بخت شور نیست |
|
| |
موکبت را دل چو با خود میبرد ای افتاب |
|
تن چرا در سایهی آن رایت منصور نیست |
|
| |
محتشم را محتشم گردان به اکسیر نظر |
|
کان گدارا چون گدایان سیم و زر منظور نیست |
|
