محتشم کاشانی (غزلیات)/چون من به در هجر ز بیداد تو رفتم

by محتشم کاشانی

	چون من به در هجر ز بیداد تو رفتم			چندان نگهم داشت که از یاد تو رفتم
	چون فاخته‌ی سنگ ستم خرده ازین باغ			دل در گرو جلوه‌ی شمشاد تو رفتم
	بشتاب ز دنبال که با زخم غریبی			از صید گه غمزه‌ی صیاد تو رفتم
	برکس مکن اطلاق هلاکم که ز دنیا			از سعی اجل هم نه بامداد تو رفتم
	پوشیده کفن سوی مکافات گه حشر			تا زین ستم اباد برم داد تو رفتم
	خسرو ز جهان می‌شد و آهسته به شیرین			می‌گفت که من در سر فرهاد تو رفتم
	نالان به درش محتشم از بس که نشستی			من منفعل از ناله و فرهاد تو رفتم