محتشم کاشانی (غزلیات)/چنین است اقتضا رعنائی قد بلندش را
ظاهر
چنین است اقتضا رعنایی قد بلندش را | که زیر ران او بیخود به رقص آرد سمندش را | |||||
به دنبال اجل جانها دوند از شوق اگر آن بت | کند دنبال دام اجل پیچان کمندش را | |||||
اگر صیدش ز شادی گم نکردی دست و پا رفتی | به استقبال یک میدان کمند صید بندش را | |||||
ملک ایمن نماند بر فلک چون بر زمین آن مه | کند ناوک فکن بازوی حسن زورمندش را | |||||
در آئین غضب کوشید چندان آن گل خندان | که رسم خنده رفت از یاد لعل نوش خندش را | |||||
اگز قلب حقیقت هم بود ممکن محال است این | که جنبد غرق الفت خاطر کلفت پسندش را | |||||
زمین در جنبش آید محتشم از اضطراب من | هوای جلوه چون جنبش دهد نخل بلندش را |