محتشم کاشانی (غزلیات)/چابکسواری آمد و لعبی نمود و رفت

by محتشم کاشانی

	چابکسواری آمد و لعبی نمود و رفت			نی نی عقابی آمد و صیدی ربود و رفت
	آن آفتاب کشور خوبی چو ماه نو			ظرف مرا به آن می تند آزمود و رفت
	نقش دگر بتان که نمی‌رفت از نظر			آن به تن به نوک خنجر مژگان زدود ورفت
	تیری که در کمان توقف کشیده داست			وقت وداع بر دل ریشم گشود و رفت
	حرفی که در حجاب ز گفت و شنود بود			آخر به رمز گفت و به ایما شنود و رفت
	از بهر پای بوس وداعی که رویداد			رویم هزار مرتبه بر خاک سود و رفت
	افروخت آخر از نگه گرم آتشی			در محتشم نهفته برآورد دود و رفت