محتشم کاشانی (غزلیات)/نخواهم از جمال عالم آشوبت نقاب افتد

by محتشم کاشانی

	نخواهم از جمال عالم آشوبت نقاب افتد			که من دیوانه گردم بازو خلقی در عذاب افتد
	ز بس لطف من و اندام زیبایت عجب دارم			که دیبا گر بپوشی سایه‌ات بر آفتاب افتد
	اگر در خواب بینم پیرهن را بر تنت پیچان			تنم از رشگ آن بر بستر اندر پیچ و تاب افتد
	غنود آن نرگس و شد بر طرف غوغا ز هر گوشه			ز بد مستی که بزم آراید و ناگه به خواب افتد
	چسان پنهان کنم از همنشینان مهر مه‌روئی			که چون نامش برآید جان من در اضطراب افتد
	ز هجر افتادم از دریوزه وصلش چو گمراهی			که جوید آب و با چندین مشقت در سراب افتد
	ندارد محتشم تاب نظر هنگام لطف او			معاذالله اگر بر من نگاهش از عتاب افتد