محتشم کاشانی (غزلیات)/سخن کز حال خود گویم ز حرفم بوی درد آید
ظاهر
سخن کز حال خود گویم ز حرفم بوی درد آید | بلی حال دگر دارد سخن کز روی درد آید | |||||
چنان خو کرده با دردش دل اندوهگین من | که روزی صد ره از راحت گریزد سوی درد آید | |||||
نجات از درد جستن عین بی دردیست میدانم | کزو هر ساعتی درد دگر بر روی درد آید | |||||
ره غمخانهی من پرسد از اهل نیاز اول | ز ملک عافیت هرکس به جستجوی درد آید | |||||
مبادا غیر زانوی وصالش عاقبت بالین | سری کز هجر یاری بر سرزانوی درد آید | |||||
به قدر سوز بخشد سوز بی دردان دوران را | به دل هر ناوکی کز قوت بازوی درد آید | |||||
چنان افسرده است ای دل ملال آباد بی دردی | که روزی محتشم صدره بسیر کوی درد آید |