محتشم کاشانی (غزلیات)/ز خاک کوی تو گریان سفر گزیدم و رفتم

by محتشم کاشانی

	ز خاک کوی تو گریان سفر گزیدم و رفتم			ز گریه رخت به غرقاب خون کشیدم ورفتم
	قدم به زمین ریخت از دو شیشه‌ی دیده			گلاب آن گل حسرت که از تو چیدم و رفتم
	ز نخل تفرقه خیزت که داد بر به رقیبان			علاقه دل و پیوند جان بردم و رفتم
	چو غیر چید گل وصلت از مساهله من			چو خار در جگر خویشتن خلیدم و رفتم
	درون پرده صبرم ز حد چو رفت تحمل			ز پاس دامن آن پرده بر دریدم و رفتم
	رخ امید به عهدت ز عاقبت نگریها			سیه در آینه‌ی بخت خویش دیدم و رفتم
	به پند دیده‌ی صحبت پسند کار نکردم			نصیحت دل عزلت گزین شنیدم و رفتم
	مرا لقب کن ازین پس سگ رمیده ز آهو			کز آهوئی چو تو با صد هوس رمیدم و رفتم
	شکیب را چو نیامد ز پس نوید امیدی			به شرح محتشم پیش بین رسیدم و رفتم