| | | | | | |
| |
ز بس کز توست زیر بارجان مبتلای من |
|
چو ریگ از هم بپاشد کوه اگر باشد به جای من |
|
| |
به قدر عشق اگر در حشر یابد مرتبت عاشق |
|
بود بر دوش مجنون در صف محشر لوای من |
|
| |
شود مجنون ز لیلی منفعل فرهاد از شیرین |
|
چو با مهر تو سنجد داور محشر وفای من |
|
| |
شود دوزخ سراسر حرف من گر عشق خوبان را |
|
گنه داند خدا وانگه به فعل آرد جزای من |
|
| |
اگر در وادی وصلش بنودی یک جهان درمان |
|
مرا تنها جهانی درد کی دادی خدای من |
|
| |
ز بس کز عاشقی پا در کلم ممکن نمیدانم |
|
که بیرون آید از گل روز محشر نیز پای من |
|
| |
زهر چشمی شود صد چشمه خون محتشم جاری |
|
چو افتد در میان روز قیامت ماجرای من |
|
