محتشم کاشانی (غزلیات)/دو دل ربا که بلای دلند و آفت دین

by محتشم کاشانی

	دو دل ربا که بلای دلند و آفت دین			دلم به غمزه آن رفت و دین به عشوه‌ی این
	یکی ز غایت عرفان گلیست پرده‌گشا			یکی ز عین حیا غنچه است پرده‌نشین
	یکی به کام حریفان نموده خنده ز لب			یکی به عارض تابنده همچو در ثمین
	یکی به عارض تابنده رشک ماه فلک			یکی به قامت رعنا بلای روی زمین
	یکی ز طره سرچین نموده مشگ ختا			یکی ز عقده گیسو گشوده ناقه چین
	یکی به قصد من از ابروان کشیده کمان			یکی چو چشم خود از گوشه‌ها گشوده کمین
	ز دست هر دو دل محتشم شکاف شکاف			گهی به تیغ عداب و گهی به خنجر کین