محتشم کاشانی (غزلیات)/خوش آن که هم زبان به تو شیرین بیان شوم

by محتشم کاشانی

	خوش آن که هم زبان به تو شیرین بیان شوم			حرفی ز من بپرسی و من بی‌زبان شوم
	وقت سخن تو غرق عرق گردی از حجاب			من آب گردم و ز خجالت روان شوم
	یاری به غیر کن که سزای وفای من			این بس که ناوک ستمت را نشان شوم
	در کوی خویش اگر ز وفا جا دهی مرا			سگ باشم ار جدا ز سگ آستان شوم
	جورت که پیش محتشم از صد وفا به است			من سعی می‌کنم که سزاوار آن شوم