محتشم کاشانی (غزلیات)/تو به زور حسن ایمن مشو از سپاه آهم
ظاهر
| تو به زور حسن ایمن مشو از سپاه آهم | که من ضعیف پیکر ملک قوی سپاهم | |||||
| شه چار رکن عشقم که به چار سوی غیرت | ز سیه گلیم محنت زدهاند بارگاهم | |||||
| نه هوای سربلندی نه خیال ارجمندی | نه سراسری و خرگه نه غم سرو کلاهم | |||||
| ز هجوم وحشیانم شده متفق سپاهی | که ز خسروی چو مجنون به ستیزه باج خواهم | |||||
| ز جنون فزود هردم چو بلای ناگهانی | در و دشت در حصارم دد و دام در پناهم | |||||
| زده سر ز باغ رویت چه گیاه خوش نسیمی | که گل جنون شکفته ز نسیم آن گیاهم | |||||
| ز تو محتشم چه پنهان که دگر به قصد ایمان | ز بتان نامسلمان صنمی زده است راهم | |||||