محتشم کاشانی (غزلیات)/بیپرده برآئی چو به صحرای قیامت
ظاهر
بیپرده برآئی چو به صحرای قیامت | خلد از هوس آید به تماشای قیامت | |||||
هنگامه بگردد چو خورد غلغلهی تو | بر معرکه معرکه آرای قیامت | |||||
در حشر گر آید نم رحمت ز کف تو | روید همه شمشیر ز صحرای قیامت | |||||
در قتل من امروز مبر خوف مکافات | کاین داوری افتاد به فردای قیامت | |||||
بنشین و مجنبان لب عشاق که کم نیست | غوغای قیام تو ز غوغای قیامت | |||||
پروردهی تفتندهی بیابان تمنا | جنت شمرد دوزخ فردای قیامت | |||||
فرداست دوان محتشم از دست تو در حشر | با صد تن عریان همه رسوای قیامت |