محتشم کاشانی (غزلیات)/بود شهری و مهی آن نیز محمل بست و رفت

by محتشم کاشانی

	بود شهری و مهی آن نیز محمل بست و رفت			کرد خود بدمهری و تهمت به صد دل بست و رفت
	بود محل بندی لیل ز باد روزگار			محملی کز ناز آن شیرین شمایل بست و رفت
	تا نگردم گرد دام زلف دیگر مهوشان			پای پروازم به آن مشگین سلاسل بست و رفت
	دل به راه او چو مرغ نیم به سمل می‌طپید			او به فتراک خودش چون صید به سمل بست و رفت
	تا گشاید بر که از ما قایلان درد خویش			چشم لطفی کز من آن بی‌درد و غافل بست و رفت
	خود در آب چشم خویشم غرق و می‌سوزم که او			غافل از سیل چنین پرزور محمل بست و رفت
	لال بادا محتشم با همدمان کان تازه گل			رخت ازین گلشن ز غوغای عنا دل بست و رفت