| | | | | | |
| |
به قصد جان من در جلوه آمد قد رعنایت |
|
به قربانت شوم جانا بمیرم پیش بالایت |
|
| |
ازین بهتر نمیدانم طریق مهربانی را |
|
که ننشینم ز پا تا جان دهم از مهر در پایت |
|
| |
توانم آن زمان در عشق لاف دردمندی زد |
|
که از درمان گریزم تا بمیرم در تمنایت |
|
| |
خوش آن مردن که بر بالین خویشت بینم و باشد |
|
اجل در قبض جان تن مضطرب من در تماشایت |
|
| |
چو روز مرگ دوزندم کفن بهر سبکباری |
|
روان کن جانب من تاری از جعد سمن سایت |
|
| |
چو روی منکران عشق در محشر سیه گردد |
|
نشان رو سفیدیهای ما بس داغ سودایت |
|
| |
چه مردم کش نگاهست این که جان محتشم بادا |
|
بلا گردان مژگان سیاه و چشم شهلایت |
|
