| | | | | | |
| |
ای روی تو از می ارغوان رنگ |
|
دارد سمنت ز ارغوان رنگ |
|
| |
در دور خط تو مینماید |
|
آیینهی آفتاب در زنگ |
|
| |
در سلسلهی تو همچون مجنون |
|
صد خسرو بیکلاه و اورنگ |
|
| |
خواهم شومت دچار اما |
|
در خواب که دربرت کشم تنگ |
|
| |
از غمزهی پر فن تو پیداست |
|
کیفیت صلح و صورت جنگ |
|
| |
صدر نگفسون در آن دو چشمست |
|
در هر رنگی هزار نیرنگ |
|
| |
این دل که تو داری ای غلط مهر |
|
نرم است چو موم و سخت چو نسنگ |
|
| |
دل میشنو اندم در آن زلف |
|
نالیدن طایر شب آهنگ |
|
| |
ای گل برهی مرو که خاری |
|
در دامن عصمتت زند چنگ |
|
| |
یک لحظه به غیر اگر بیایی |
|
بگریزی ازو هزار فرسنگ |
|
| |
در پای فتادنم ز کویت |
|
عذریست چو عذر محتشم لنگ |
|
