محتشم کاشانی (غزلیات)/آن شاه حسن بین و به تمکین نشستنش

by محتشم کاشانی

	آن شاه حسن بین و به تمکین نشستنش			و آن خیرگی و طرف کله برشکستنش
	آن تیر غمزه پرکش و از منتظر کشی است			موقوف صد کمان ز کمانخانه جستنش
	سروی است در برم که براندام نازنین			ماند نشان ز بند قبا چست بستنش
	سر رشته‌ی رضا به دل غیر بسته یار			اما چنان نبسته که به توان گسستنش
	باشد کمینه بازی آن طفل بر دلم			بر همزدن دو چشم و به صد نیش خستنش
	صیدیست محتشم که به قیدی فتاده لیک			مرگیست بی‌تکلف از آن قید رستنش