| | | | | | |
| |
آن سبوی آب را در پیش داشت |
|
تخم خدمت رادر آن حضرت بکاشت |
|
| |
گفت این هدیه بدان سلطان برید |
|
سایل شه را ز حاجت وا خرید |
|
| |
آب شیرین و سبوی سبز و نو |
|
ز آب بارانی که جمع آمد بگو |
|
| |
خنده می‌آمد نقیبان را از آن |
|
لیک پذرفتند آن را همچو جان |
|
| |
زانک لطف شاه خوب با خبر |
|
کرده بود اندر همه ارکان اثر |
|
| |
خوی شاهان در رعیت جا کند |
|
چرخ اخضر خاک را خضرا کند |
|
| |
شه چو حوضی دان حشم چون لوله‌ها |
|
آب از لوله روان در گوله‌ها |
|
| |
چونک آب جمله از حوضیست پاک |
|
هر یکی آبی دهد خوش ذوقناک |
|
| |
ور در آن حوض آب شورست و پلید |
|
هر یکی لوله همان آرد پدید |
|
| |
زانک پیوستست هر لوله به حوض |
|
خوض کن در معنی این حرف خوض |
|
| |
لطف شاهنشاه جان بی‌وطن |
|
چون اثر کردست اندر کل تن |
|
| |
لطف عقل خوش‌نهاد خوش‌نسب |
|
چون همه تن را در آرد در ادب |
|
| |
عشق شنگ بی‌قرار بی سکون |
|
چون در آرد کل تن را در جنون |
|
| |
لطف آب بحر کو چون کوثرست |
|
سنگ‌ریزه‌ش جمله در و گوهرست |
|
| |
هر هنر که استا بدان معروف شد |
|
جان شاگردان بدان موصوف شد |
|
| |
پیش استاد اصولی هم اصول |
|
خواند آن شاگرد چست با حصول |
|
| |
پیش استاد فقیه آن فقه‌خوان |
|
فقه خواند نه اصول اندر بیان |
|
| |
پیش استادی که او نحوی بود |
|
جان شاگردش ازو نحوی شود |
|
| |
باز استادی که او محو رهست |
|
جان شاگردش ازو محو شهست |
|
| |
زین همه انواع دانش روز مرگ |
|
دانش فقرست ساز راه و برگ |
|
