| | | | | | |
|
او ز یک رنگی عیسی بو نداشت |
|
وز مزاج خم عیسی خو نداشت |
|
|
جامهی صد رنگ از آن خم صفا |
|
ساده و یکرنگ گشتی چون صبا |
|
|
نیست یکرنگی کزو خیزد ملال |
|
بل مثال ماهی و آب زلال |
|
|
گرچه در خشکی هزاران رنگهاست |
|
ماهیان را با یبوست جنگهاست |
|
|
کیست ماهی چیست دریا در مثل |
|
تا بدان ماند ملک عز و جل |
|
|
صد هزاران بحر و ماهی در وجود |
|
سجده آرد پیش آن اکرام و جود |
|
|
چند باران عطا باران شده |
|
تا بدان آن بحر در افشان شده |
|
|
چند خورشید کرم افروخته |
|
تا که ابر و بحر جود آموخته |
|
|
پرتو دانش زده بر خاک و طین |
|
تا که شد دانه پذیرنده زمین |
|
|
خاک امین و هر چه در وی کاشتی |
|
بیخیانت جنس آن برداشتی |
|
|
این امانت زان امانت یافتست |
|
کفتاب عدل بر وی تافتست |
|
|
تا نشان حق نیارد نوبهار |
|
خاک سرها را نکرده آشکار |
|
|
آن جوادی که جمادی را بداد |
|
این خبرها وین امانت وین سداد |
|
|
مر جمادی را کند فضلش خبیر |
|
عاقلان را کرده قهر او ضریر |
|
|
جان و دل را طاقت آن جوش نیست |
|
با که گویم در جهان یک گوش نیست |
|
|
هر کجا گوشی بد از وی چشم گشت |
|
هر کجا سنگی بد از وی یشم گشت |
|
|
کیمیاسازست چه بود کیمیا |
|
معجزه بخش است چه بود سیمیا |
|
|
این ثنا گفتن ز من ترک ثناست |
|
کین دلیل هستی و هستی خطاست |
|
|
پیش هست او بباید نیست بود |
|
چیست هستی پیش او کور و کبود |
|
|
گر نبودی کور زو بگداختی |
|
گرمی خورشید را بشناختی |
|
|
ور نبودی او کبود از تعزیت |
|
کی فسردی همچو یخ این ناحیت |
|