مثنوی معنوی/جواب گفتن وزیر کی خلوت را نمی‌شکنم
| گفت حجتهای خود کوته کنید | پند را در جان و در دل ره کنید | |||||
| گر امینم متهم نبود امین | گر بگویم آسمان را من زمین | |||||
| گر کمالم با کمال انکار چیست | ور نیم این زحمت و آزار چیست | |||||
| من نخواهم شد ازین خلوت برون | زانک مشغولم باحوال درون | |||||