مثنوی معنوی/تفسیر و هو معکم اینما کنتم
| بار دیگر ما به قصه آمدیم | ما از آن قصه برون خود کی شدیم | |||||
| گر به جهل آییم آن زندان اوست | ور به علم آییم آن ایوان اوست | |||||
| ور به خواب آییم مستان وییم | ور به بیداری به دستان وییم | |||||
| ور بگرییم ابر پر زرق وییم | ور بخندیم آن زمان برق وییم | |||||
| ور بخشم و جنگ عکس قهر اوست | ور بصلح و عذر عکس مهر اوست | |||||
| ما کییم اندر جهان پیچ پیچ | چون الف او خود چه دارد هیچ‌هیچ | |||||