مثنوی معنوی/تفسیر دعای آن دو فرشته کی هر روز

by مولوی

	یک خلیفه بود در ایام پیش			کرده حاتم را غلام جود خویش
	رایت اکرام و داد افراشته			فقر و حاجت از جهان بر داشته
	بحر و در از بخششش صاف آمده			داد او از قاف تا قاف آمده
	در جهان خاک ابر و آب بود			مظهر بخشایش وهاب بود
	از عطااش بحر و کان در زلزله			سوی جودش قافله بر قافله
	قبله‌ی حاجت در و دروازه‌اش			رفته در عالم بجود آوازه‌اش
	هم عجم هم روم هم ترک و عرب			مانده از جود و سخااش در عجب
	آب حیوان بود و دریای کرم			زنده گشته هم عرب زو هم عجم