| | | | | | |
| |
مژگان مردم افکن، چشمان کافرش بین |
|
هر گوشه صد مسلمان، مقتول خنجرش بین |
|
| |
خون ستم کشان را بر خود حلال کرده |
|
خون خواریش نظر کن، طبع ستمگرش بین |
|
| |
با یک جهان صباحت چندین ملاحتش هست |
|
اقلیم آن و این را یک جا مسخرش بین |
|
| |
گر سایبان سنبل بر فرق گل ندیدی |
|
بر سر ز جعد مشکین چتر معنبرش بین |
|
| |
من از سیاه بختی آورده رو به دیوار |
|
وان زلفکان زنگی بر روی انورش بین |
|
| |
با بخت سرنگونم الفت گرفته زلفش |
|
افسون عشق بنگر، مار نگون سرش بین |
|
| |
تا قلب عاشقان را تسخیر خود نماید |
|
از صف کشیده مژگان صفهای لشکرش بین |
|
| |
گر شام تیره خواهی صبح دمیده بینی |
|
از طره‌ی شب آسا تابنده منظرش بین |
|
| |
جان از جدایی او تسلیم کن فروغی |
|
امروز اگر ندیدی فردای محشرش بین |
|
