فروغی بسطامی (غزلیات)/دل سپردم به نگه کردن چشم سیهش

by فروغی بسطامی

	دل سپردم به نگه کردن چشم سیهش			ترسم آن مست سیه کار ندارد نگهش
	بخت اگر دست دهد دست من و دامن او			چرخ اگر روی کند روی من و خاک رهش
	چشم امید بپوشان ز غبار خط او			کز دویدن نرسیدیم به گرد سپهش
	کس شبیهش نشناسیم اگر چه همه عمر			روز ما شب شده از طره هم چون شبهش
	کاش در پرده شب و روز نپوشی رویت			تا ننازد فلک سفله به خورشید و مهش
	سرو گیرم که به بالای تو ماند لیکن			کو به کف جام و به بر جامه و بر سر کلهش
	حاجت من ز زنخدان تو دایم این است			که نجاتی ندهد یوسف دل را ز چهش
	دل من خسته‌ی مژگان سیه‌چشمان شد			آه اگر چشم بپوشد ز حال سیهش
	عشق آن شمع چو پروانه فروغی را سوخت			تا کند پاک ز آرایش چندین گنهش