فروغی بسطامی (غزلیات)/تو و آن قامتی که موزون است

by فروغی بسطامی

	تو و آن قامتی که موزون است			من و این طالعی که وارون است
	تو و آن طره‌ای که مفتول است			من و این دیده‌ای که مفتون است
	تو و آن پیکری که مطبوع است			من و این خاطری که محزون است
	تو و آن پنجه‌ای که رنگین است			من و این سینه‌ای که کانون است
	تو و آن خنده‌ای که نوشین است			من و این گریه‌ای که قانون است
	تو و آن نخوتی که بی‌حد است			من و این حسرتی که افزون است
	تو و رویی که لمعه‌ی نور است			من و چشمی که چشمه‌ی خون است
	تو و زلفی که عنبر ساراست			من و اشکی که در مکنون است
	من و خون دلی که مقسوم است			تو و لعل لبی که میگون است
	من ندانم غم فروغی چیست			تو نپرسی که خسته‌ام چون است