| | | | | | |
| |
ای کعبه‌ی مقصودم، وی قبله‌ی آمالم |
|
مپسند بدین روزم، مگذار بدین حالم |
|
| |
هم سینه به تنگ آمد از ناله‌ی شب گیرم |
|
هم دیده به جان آمد از گریه‌ی سیالم |
|
| |
در شامگه هجرش بگداخت تن و جانم |
|
در دامگه عشقش بشکست پر و بالم |
|
| |
در حسرت دیدارش طی گشت شب و روزم |
|
در محنت بسیارش بگذشت مه و سالم |
|
| |
از زلف پریشانش در هم شده ایامم |
|
کز صف زده مژگانش وارون شده اقبالم |
|
| |
از شعله‌ی رخسارش می‌سوزم و می‌سازم |
|
وز جلوه‌ی رفتارش می‌گریم و می‌نالم |
|
| |
شب نیست که در پایش تا روز به صد زاری |
|
یا جبهه نمی‌سایم یا چهره نمی‌مالم |
|
| |
گر با رخ زیبایش یکشام به صبح آرم |
|
فیروز شود روزم، فرخنده شود فالم |
|
| |
گر زلف و خطش بینی معلوم شود بر تو |
|
هم معنی اوضاعم، هم صورت احوالم |
|
| |
فردا که گنهکاران در پای حساب آیند |
|
جز عشق گناهی نیست در نامه‌ی اعمالم |
|
| |
آن روز فروغی من از قتل شوم ایمن |
|
کاو خط امان بخشد زان غمزه‌ی قتالم |
|
