عطار (غزلیات)/گه به کرشمه دلم ز بر بربایی
ظاهر
گه به کرشمه دلم ز بر بربایی | گه ز تنم جان به یک نظر بربایی | |||||
ننگ نیاید تو را که هیچ کسی را | گه دل و گه جان مختصر بربایی | |||||
چون تتق از آفتاب چهره کنی دور | عقل براندازی و بصر بربایی | |||||
چون سر زلف تو سرکشی کند آغاز | از سر مویی هزار سر بربایی | |||||
از سر کین زان سنان غمزه کنی تیز | تا به سنانی ز مه قمر بربایی | |||||
قصد کنی چون در آینه نگری تو | کز لب خود زاینه شکر بربایی | |||||
بر طرفی میروی ز من که من مست | طرف ندارم که از کمر بربایی | |||||
در رخ من ننگری به دیدهی رحمت | بلکه بدان بنگری که زر بربایی | |||||
گر بربایی هزار دل تو به روزی | سیر نگردی تو و دگر بربایی | |||||
چون نشکیبی ز دلربایی عشاق | جهد بر آن کن که بیشتر بربایی | |||||
تا به ابد ای فرید تو بنمیری | از لب او یک شکر اگر بربایی |