عطار (غزلیات)/گشت جهان همچو نگار ای غلام
ظاهر
گشت جهان همچو نگار ای غلام | بادهی گلرنگ بیار ای غلام | |||||
با گل و با بلبل و با مل بهم | وصلطلب فصل بهار ای غلام | |||||
بلبل عاشق به صبوحی درست | میشنوی نالهی زار ای غلام | |||||
نرگس سرمست نگر کاو فکند | سر ز گرانی به کنار ای غلام | |||||
پیش نشین تازه بکن کار آب | بیش مبر آب ز کار ای غلام | |||||
آب بده زانکه جهان هر نفس | خاک کند چون تو هزار ای غلام | |||||
زخم خمارم چو به زاری بکشت | نوش خمارم ز خم آر ای غلام | |||||
روز چو شد باز نیاید دگر | چند کنی روز گذر ای غلام | |||||
چند شمار زر و زینت کنی | فکر کن از روز شمار ای غلام | |||||
نیستی آگه که دم واپسین | از تو برآرند دمار ای غلام | |||||
قصهی مرگم جگر و دل بسوخت | دست ازین قصه بدار ای غلام | |||||
واقعهی مشکل دارالغرور | برد ز عطار قرار ای غلام |