عطار (غزلیات)/گر مردی خویشتن ببینیم
| گر مردی خویشتن ببینیم | اندر پس دوکدان نشینیم | |||||
| دیگر نزنیم لاف مردی | وز شرم ره زنان گزینیم | |||||
| کاری عجب اوفتاده ما را | پیمانه‌ی زهر و انگبینیم | |||||
| تا زهر چو انگبین نگردد | یک ذره جمال او نبینیم | |||||
| سر رشته‌ی دل ز دست دادیم | کین چیست که ما کنون درینیم | |||||
| ای ساقی درد درد در ده | کامروز ورای کفر و دینیم | |||||
| ما در ره یار سر ببازیم | وانگه پس کار خود نشینیم | |||||
| آبی در ده صبوحیان را | کز عشق به سینه آتشینیم | |||||
| صبح رخ او پدید آمد | ما جمله صبوحیان ازینیم | |||||
| ما مستانیم و همچو عطار | از مستی خویش شرمگینیم | |||||