| | | | | | |
| |
کار چو از دست من برفت چه سازم |
|
مات شدم نیز خانه نیست چه بازم |
|
| |
در بن این خاکدان عالم غدار |
|
اشک فشان همچو شمع چند گدازم |
|
| |
چون نفسی دیگرم ز عمر امان نیست |
|
این نفسی چند در هوس به چه تازم |
|
| |
چو گل یک روزه در میانه‌ی صد خار |
|
بر سر پایم نشسته سر چه فرازم |
|
| |
پرده‌ی من چون درید پرده‌در چرخ |
|
در پس این پرده، پرده چند نوازم |
|
| |
چاره‌ی من چون به دست چاره گران نیست |
|
حیله چه گویم کنون و چاره چه سازم |
|
| |
قصه‌ی اندوهت آشکار چه گویم |
|
زانکه من خسته دل نهفت نیازم |
|
| |
واقعه کوته کنم چه گویم ازین بیش |
|
خاصه که پیش اندر است راه درازم |
|
| |
ای دل عطار دم مزن که درین دیر |
|
دم نتوان زد ز سر پرده‌ی رازم |
|
