عطار (غزلیات)/چون خط شبرنگ بر گلگون کشی
| چون خط شبرنگ بر گلگون کشی | حلقه در گوش مه گردون کشی | |||||
| گر ببینی روی خود در خط شده | سرکشی و هر زمان افزون کشی | |||||
| گفته بودی در خط خویشت کشم | تا لباس سرکشی بیرون کشی | |||||
| خط تو بر ماه و من در قعر چاه | در خط خویشم ندانم چون کشی | |||||
| گر بریزی بر زمین خونم رواست | بلکه آن خواهم که تیغ اکنون کشی | |||||
| لیک زلفت از درازی بر زمین است | خون شود جانم اگر در خون کشی | |||||
| می‌کشی در خاک زلفت تا مرا | هر نفس در بند دیگرگون کشی | |||||
| چون منم دیوانه تو زنجیر زلف | می‌کشی تا بر من مجنون کشی | |||||
| دام مشکین می‌نهی عطار را | تا به دام مشکش از افسون کشی | |||||