عطار (غزلیات)/چه عجب کسی تو جانا که ندانمت چه چیزی

by عطار

	چه عجب کسی تو جانا که ندانمت چه چیزی			تو مگر که جان جانی که چو جان جان عزیزی
	ز کجات جویم ای جان که کست نیافت هرگز			ز که خواهمت که با کس ننشینی و نخیزی
	تن و جان برفته از هش ز تو تا تو خود چه گنجی			دل و دین بمانده واله ز تو تا تو خود چه چیزی
	بنگر که چند عاشق ز تو خفته‌اند در خون			ز کمال غیرت خود تو هنوز می ستیزی
	چه کشی مرا که من خود ز غم تو کشته گردم			چو منی بدان نیرزد که تو خون من بریزی
	چو ز زلف خود شکنجی به میان ما فکندی			به میان در آی آخر ز میان چه می‌گریزی
	چو نیافت جان عطار اثری ز ذوق عشقت			بفروخت ز اشتیاقت ز دل آتش غریزی