| | | | | | |
| |
چه سازی سرای و چه گویی سرود |
|
فروشو بدین خاک تیره فرود |
|
| |
یقین‌دان که همچون تو بسیار کس |
|
فکندست در چرخ چرخ کبود |
|
| |
چه برخیزد از خود و آهن تو را |
|
چو سر آهنین نیست در زیر خود |
|
| |
اگر جامه‌ی عمر تو زآهن است |
|
اجل بگسلد از همش تار و پود |
|
| |
اگر سر کشی زین پل هفت طاق |
|
سر و سنگ ماننده آب رود |
|
| |
ز سرگشتگی زیر چوگان چرخ |
|
چو گویی ندانی فراز از فرود |
|
| |
چو دور سپهرت نخواهد گذاشت |
|
ز دور سپهری چه نالی چو رود |
|
| |
رفیقان هم‌راز را کن وداع |
|
عزیزان همدرد را کن درود |
|
| |
درخت بتر بودن از بن بکن |
|
ز شاخ بهی کن کلوخ آمرود |
|
| |
مکن همچو عطار عمر عزیز |
|
همه ضایع اندر سرای و سرود |
|
