| | | | | | |
| |
وشاقی اعجمی با دشنه در دست |
|
به خون آلوده دست و زلف چون شست |
|
| |
کمر بسته کله کژ برنهاده |
|
گره بر ابرو و پر خشم و سرمست |
|
| |
درآمد در میان خرقه‌پوشان |
|
به کس در ننگرست از پای ننشست |
|
| |
بزد یک دشته بر دل پیر ما را |
|
دلش بگشاد و زناریش بربست |
|
| |
چو کرد این کار ناپیدا شد از چشم |
|
چون آتش پاره‌ای آن پیر در جست |
|
| |
درآشامید دریاهای اسرار |
|
ز جام نیستی در صورت هست |
|
| |
خودی او به کلی زو فرو ریخت |
|
ز ننگ خویشتن بینی برون رست |
|
| |
جهان گم بد درو اما هنوز او |
|
بدان مطلوب خود عور و تهی دست |
|
| |
چو مرغ همتش زان دانه بد دور |
|
قفس از بس که پر زد خرد بشکست |
|
| |
ببرید و نشان و نام از او رفت |
|
ندانم تا کجا شد در که پیوست |
|
| |
ازین دریا که کس با سر نیامد |
|
اگر خونین شود جان جای آن هست |
|
| |
دلی پر خون درین هیبت بماندست |
|
فلک پشتی دو تا در سوک بنشست |
|
| |
دریغا جان پر اسرار عطار |
|
که شد در پای این سرگشتگی پست |
|
