| | | | | | |
| |
نشستی در دل من چونت جویم |
|
دلم خون شد مگر در خونت جویم |
|
| |
تو با من در درون جان نشسته |
|
من از هر دو جهان بیرونت جویم |
|
| |
چو فردا گم نخواهی بود جاوید |
|
پس آن بهتر بود کاکنونت جویم |
|
| |
مرا گویی چو گم گردی مرا جوی |
|
چو بی چونی تو آخر چونت جویم |
|
| |
چو راهت را نه سر پیداست نه پای |
|
نه سر نه پای چون گردونت جویم |
|
| |
یقین دانم که در دستم کم آیی |
|
اگرچه هر زمان افزونت جویم |
|
| |
چو در دستم نمی‌آیی ز یک وجه |
|
از آن هر روز دیگرگونت جویم |
|
| |
چو هر دم می‌کنی صد رنگ ظاهر |
|
سزد گر همچو بوقلمونت جویم |
|
| |
نیایی ذره‌ای در دست هرگز |
|
اگر هر دم به صد افسونت جویم |
|
| |
نمیرم تا ابد گر درد خود را |
|
مفرح از لب میگونت جویم |
|
| |
چو دریا گشت چشم من ز شوقت |
|
چگونه لل مکنونت جویم |
|
| |
شکر ریز فریدم می نباید |
|
شکر از خنده‌ی موزونت جویم |
|
