| | | | | | |
| |
ندانم تا چه کارم اوفتادست |
|
که جانی بی قرارم اوفتادست |
|
| |
چنان کاری که آن کس را نیفتاد |
|
به یک ساعت هزارم اوفتادست |
|
| |
همان آتش که در حلاج افتاد |
|
همان در روزگارم اوفتادست |
|
| |
دلم را اختیاری می‌نبینم |
|
خلل در اختیارم اوفتادست |
|
| |
مگر با حلقه‌های زلف معشوق |
|
شماری بی‌شمارم اوفتادست |
|
| |
مگر در عشق او نادیده رویش |
|
دلی پر انتظارم اوفتادست |
|
| |
شبی بوی می او ناشنوده |
|
نصیب از وی خمارم اوفتادست |
|
| |
هزاران شب چو شمعی غرقه در اشک |
|
سر خود در کنارم اوفتادست |
|
| |
هزاران روز بس تنها و بی کس |
|
مصیبت‌های زارم اوفتادست |
|
| |
اگر تر دامن افتادم عجب نیست |
|
که چشمی اشکبارم اوفتادست |
|
| |
کجا مردی است در عالم که او را |
|
نظر بر کار و بارم اوفتادست |
|
| |
نیفتاد آنچه از عطار افتاد |
|
که تا او هست کارم اوفتادست |
|
