عطار (غزلیات)/ما گبر قدیم نامسلمانیم
ظاهر
ما گبر قدیم نامسلمانیم | نامآور کفر و ننگ ایمانیم | |||||
گه محرم کم زن خراباتیم | گه همدم جاثلیق رهبانیم | |||||
شیطان چو به ما رسد کله بنهد | کز وسوسه اوستاد شیطانیم | |||||
زان مرد نهایم کز کسی ترسیم | سر پای برهنگان دو جهانیم | |||||
درماندهایم و راه بس دور است | ما راه به کار خود نمیدانیم | |||||
ما چاره به کار خویش چون سازیم | چو جمله به کار خویش حیرانیم | |||||
کی باشد و کی بود که ناگاهی | این پرده ز کار خویش بدرانیم | |||||
هر پرده که بعد از آن پدید آید | از آتش معرفت بسوزانیم | |||||
زآنجا که درآمدیم از اول | جان را سوی آن کمال برسانیم | |||||
عطار شکسته را به یک دفعت | از پردهی هر دو کون برهانیم |