عطار (غزلیات)/عشق را گر سری پدیدستی
| عشق را گر سری پدیدستی | این در بسته را کلیدستی | |||||
| نرسد هیچکس به درگه عشق | کاشکی هیچ کس رسیدستی | |||||
| یا اگر کس به پیشگه نرسد | اثر آن ز دور دیدستی | |||||
| لیک عالم ز عشق موج زن است | ورنه عاشق نیارمیدستی | |||||
| در دل ار نیستی تسلی عشق | بارها زین قفس پریدستی | |||||
| در بیابان عشق نعره‌زنان | بی سر و پای می‌دویدستی | |||||
| گاه چون خاک می‌فتادستی | گاه چون باد می‌وزیدستی | |||||
| به یکی آه آتشین در راه | پرده از پیش بر دریدستی | |||||
| در میان شراب‌خانه‌ی عشق | بی دهان قطره‌ای چشیدستی | |||||
| تا صبوح ابد چو دلشدگان | نعره‌ی عشق بر کشیدستی | |||||
| دل عطار را درین معنی | به سخن روح پروریدستی | |||||